نام فایل : مدیریت و اصول سرپرستی

فرمت : .DOC

تعداد صفحه/اسلاید : 13

حجم : 67 کیلوبایت

پيشگفتار
من از فقر امتم بيم ندارم آنچه از آن بيمناکم سوء تدبير است.
رسول اکرم (ص)
دراکر، که شکل گيري مديريت در قرن بيستم را نقطه عطفي در تاريخ اجتماعي بشر مي داند، مي گويد ، هيچ : نهاد نو و پيشروي در تاريخ بشر وجود ندارد که مانند مديريت بتواند انکار ناپذيري خود را در قرن بيستم ثابت کند . مديريت روح اصلي قرن حاضر است. زيرا به طور مستقيم (باروري) منابع را بر عهده دارد. نياز به مديران ، و مديريت به اين دليل است که آنها مي توانند منابع سازمان نيافته اي چون انسان ، ماشين و سرمايه را به مجموعه اي مفيد و موثر تبديل کنند .
تحقيقات انجام شده درباره کشورهاي در حال توسعه غالباً نشان مي دهد . که برنامه ها و طرحهاي توسعه به علت فقدان قابليت هاي رهبري و مديريت و به عبارت ساده به علت «سوء مديريت» با عدم موفقيت روبه رو مي شوند . بر عکس قابليت هاي رهبري و مديريت در کشورهاي توسعه يافته تا حدود بسيار زيادي ساختار نهادي و نظام يافته پيدا کرده است .
به عبارت ديگر مديريتها و نه «مديران » هدايت کننده فرآيندهاي سازمان هستند.
توسعه روز افزون ابعاد مختلف سازمانهاي صنعتي به ويژه در بعد تکنولوژي و تغيير و تحولات بي سابقه ، که پيامد زندگي در عصر حاضر است ، و همچنين ملاحظه روند پر شتاب اين دگرگوني ها ، به صراحت اين پيام را عرضه مي دارد که براي حفظ وضع موجود و جايگاه سازمان ها در جامعه ، راه و روش هاي به کار گرفته شده پيشين ، در آينده ، کارآمدي لازم را نخواهد داشت و نحوه اداره سازمان ها در سطوح مختلف مديريت نيازمند تغير و تحول اساسي است . از جمله سطوح مهم و اساسي مديرت سازمان ها سطح رؤسا و سرپرستان مي باشد . نقش سرپرستان در مؤسسات توليدي و خدماتي از اهميت بالايي برخوردار است . اين افراد در واقع ، پل ارتباطي بين مديريت ارشد و بدنه سازمان ، يعني کارکنان هستند و نقش حساسي در تحقق اهداف سازماني دارند . از آنجائيکه مديران سطوح پائين تر بيشتر درگير امور عملياتي هستند و وظيفه اساسي کنترل هزينه ها و کيفيت محصولات بهبود روش هاي کاري و برنامه ريزي عملياتي را بر عهده دارند ، بايد بتوانند منابع انساني در اختيار را به خوبي هدايت و رهبري کنند . به گونه اي که از کليه عوامل توليد به خوبي و با ظرفيت کامل استفاده شود بنابراين نيازمند مهارت ها آگاهيها و تجارب خاصي هستند .

يکي از چند مبحث مهمي که يک مديريت يک کارگاه و سازمان و يا هر مجموعه توليدي بايد به آن توجه داشته باشد. اصول زمانبندي کارها و زمان سنجي انجام کارهاست، ارزش عمدۀ ارزيابي واقعيت استوار است که از طريقآن مدير ميتواند با عملي ساختني با روشهاي سيستماتيک به نتايجي همانند يا حتي بهتر از نتايج مدير بسيار هوشمندي دست يابد که در گذشته با اتکاء کمتري به اصول، قادر به کسب آن بوده است. ارزيابي کار به اين علت موفق است که داراي روش سيستماتيک در بررسي مسائل مورد تحقيق و در فراهم ساختني راه حل مسئله است.
زمان سنجي:
اندازه گيري دقيق زماني که براي انجام دادن هر عمل يا کار صرف مي شود «زمان سنجي» نام دارد. قبل از زمان سنجي لازم است کار مورد نظر به عمليات کوچک، تجزيه و تقسيم شود و روند عمليات در روي يک ورقه کاغذ فهرست گردد و در مقابل هر يک از آنها (بعد از تعيين زمان) وقت يا زمان لازم ثبت شود. با جمع کردن زمان تمام عمليات و فعاليت هاي فرعي کل زمان کار را تعيين کنيم. معمولاً اين گونه زمان سنجي به دفعات (بين 10 تا 15) بار انجام مي شود و معدل آنها معيار دقيق تر زمان کار است.
يکي ديگر از عواملي که بايد در زمان سنجي در نظر گرفته شود سرعت کار کارگر است که معمولاً به علت درجات مختلف مهارت، به سه گروه تقسيم مي شود.
1- سرعت طبيعي(مهارت متوسط) با مقياس يا ضريب عملکرد 100
2- سرعت مافوق متوسط(ماهر) با ضزيب عملکرد 120
3- سرعت کمتر از متوسط(نيمه ماهر) با ضريب عملکرد 70 تا 180
...