نام فایل : عطار نيشابوري

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 18

حجم : 44 کیلوبایت

عطار نيشابوري
فريدالدين محمد- فرزند ابوبكر متخلص به عطار شاعر و عارف نام آورد سدة ششم و آغاز سدة هفتم هجري است. عطار به سال537 هجري در كدكن نيشابور زاده شد روزگار زندگي او آكنده از فتنه و آشوب بود. ده ساله بود كه غزان به خراسان تاختند و نيشابور در اين فتنه ويران شد و در پايان راه عمر نيز چراغ زندگيش در حملة مغولان خاموش شد از آغاز كارش آگاهي چنداني در دست نيست اما گفته اند كه در شهر خويش دارو فروش بوده است و به گفته خود او، شمار بسياري از مردم درمان درد خويش را از او مي خواسته اند و در اين روزهاي كسب و كار بوده است كه درويشي را بر وي گذارده افتاده است و طي ماجرايي عبرت آموز، فريدالدين به عالم عرفان روي آورده است.
اين مايه از تنبه كه عطار را دگرگون كرده است در سالهاي پاياني روزگار شر و شور جواني به سراغ بسياري ديگر از فرهيختگان رفته است و ديده ايم كه ناصر خسرو و سنايي نيز بدين بيدار باش، به عالم «آگاهي» راه يافته اند و مولوي نيز از اين قبيله بود اما عطار پيش از آن نيز از حقايق عرفاني بي بهره نبوده است، ليكن آن رويداد او را هرچه بيشتر به اين وادي سوق داده است و در راه «طلب» چنان شده است كه مولوي در اشعار خود، او را تكريم مي كند به ابياتي از اين دست
عطار روح بود و سنايي دو چشم او
ما از پي سنايي و عطار آمديم
از فريدالدين عطار، آثار منظوم و منثور بسيار بازمانده است. ديوان او مجموعه اي از قصيده و غزل است. قصيده هايي حكمت آميز و غزال هايي پر شور. اثر ديگر او «منطق الطير» است كه جهاني از لطف و زيبايي كه بهره اي از آن سرگذشت پرشور «شيخ صنعان» است. فريدالدين عطار پركارترين شاعر پيش از امير خسرو دهلوي است كه مثنوي هاي با نام هاي اسرارنامه، الهي نامه، مصيبت نامه، جواهرالذات، وصيت نامه، بلبل نامه، حيدرنامه، اشترنامه، مختارنامه و شاهنامه را به گنجينة ادبيات زبان فارسي افزوده است.
اصولاً آنان كه در هر دو زمينة نظم و نثر تلاش مي كنند در يكي از اين دو زمينه چالاك ترند، يا نظم و يا نثر. اما عطار از آن برگزيدگانست كه در هر دو ميدان درخشيده است و كسيكه منطق الطير را بدان زيبايي عرصه داشته است تذكره الالي را رقم زده است. نثر عطار در تذكره الاولياء است دلكش و پرشور كه آميزه اي است از واژه و آهنگ. سرآغاز هر زندگي نامه، جمله هايي است پرشور و آهنگين، اما نه از آن گونه نثر كه واژه ها را در آنها به تنگنا گذاشته باشند در شعر نيز سخن عطار ساده و گيراست و اين گيرايي با اشتياقي پر شور در آميخته است. شيوه اي كه آثار روي را از گفته هاي شاعران پيشين، امتياز تمام بخشيده است.
آثار عطار از آغاز پيدايش صنعت چاپ در ايران بارها و بارها به چاپ رسيده است اما در روز و روزگار ما، ديوانش به كوشش زنده ياد سعيد نفيسي به سال 1339 از سوي كتابخانة سنايي منتشر شده است و دقيق ترين نسخه از مثنوي منطق الطير او نسخهاي است كه به كوشش استاد روانشاد دكتر محمد جواد مشكور عرضه شده است و تذكره الاوليا به تحقيق و كوشش دكتر محمد استعلامي از سوي كتابفروشي زوار به چاپ رسيده است. برخي ديگر از آثار عطار با پژوهش آقاي دكتر اشرف زاده منتشر شده است- مرگ عطار در يكي از سالهاي 617 يا 618 در حملة مغولان روي داده است و اينك نمونه هايي از اشعار او: از داستان شيخ صنعان- در وصف دختر ترسا
از قضا، ديدند عالي منظري
بر سر منظر نشسته دختري
دختر ترساي روحاني صفت
در ره روح اللهش صد مغفرت
در بهشت حسن و از پرج جمال
آفتاب بود، اما بي زوال
آفتاب از رشك عكس روي او
...