نام فایل : على (ع) و ماجراى فدك(1)

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 17

حجم : 82 کیلوبایت

على (ع) و ماجراى فدك(1)
كتاب: فروغ ولايت، ص 195
نويسنده: آيت الله جعفر سبحانى
ارزش اقتصادى فدك
كشمكشهاى سقيفه در راه انتخاب خليفه به پايان رسيد وابوبكر زمام خلافت را به دست گرفت .حضرت على ـعليه السلام با گروهى از ياران با وفاى او از صحنه حكومت بيرون رفت، ولى پس از تنوير افكار وآگاه ساختن اذهان عمومى، براى حفظ وحدت كلمه، از در مخالفت وارد نشد واز طريق تعليم وتفسير مفاهيم عالى قرآن وقضاوت صحيح واحتجاج واستدلال با دانشمندان اهل كتاب و... به خدمات فردى واجتماعى خود ادامه داد.
امام ـعليه السلام در ميان مسلمانان واجد كمالات بسيارى بود كه هرگز ممكن نبود رقباى وى اين كمالات را از او بگيرند.او پسر عم وداماد پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله و سلم، وصى بلافصل او، مجاهد نامدار وجانباز بزرگ اسلام وباب علم نبيصلى الله عليه و آله و سلم بود. هيچ كس نمىتوانست سبقت او را در اسلام وعلم وسيع واحاطه بى نظير وى را بر قرآن وحديث وبر اصول وفروع دين وبر كتابهاى آسمانى انكار كند يا اين فضايل را از او سلب نمايد.
در اين ميان، امام ـعليه السلام امتياز خاصى داشت كه ممكن بود در آينده براى دستگاه خلافت ايجاد اشكال كند وآن قدرت اقتصادى ودر آمدى بود كه از طريق فدك به او مىرسيد .
از اين جهت، دستگاه خلافت مصلحت ديد كه اين قدرت را از دست امام ـعليه السلام خارج كند، زيرا اين امتياز همچون امتيازات ديگر نبود كه نتوان آن را از امام ـعليه السلام گرفت .
(1)
مشخصات فدك
سرزمين آباد وحاصلخيزى را كه در نزديكى خيبر قرار داشت وفاصله آن با مدينه حدود 140 كيلومتر بود وپس از دژهاى خيبر محل اتكاى يهوديان حجاز به شمار مىرفت قريه «فدك» مىناميدند .
(2)
پيامبر اكرمصلى الله عليه و آله و سلم پس از آنكه نيروهاى يهود را در «خيبر» و«وادى القرى» و«تيما» در هم شكست وخلأ بزرگى را كه در شمال مدينه احساس مىشد با نيروى نظامى اسلام پر كرد، براى پايان دادن به قدرت يهود در اين سرزمين، كه براى اسلام ومسلمانان كانون خطر وتحريك بر ضد اسلام به شمار مىرفت، سفيرى به نام محيط را نزد سران فدك فرستاد .يوشع بن نون كه رياست دهكده را به عهده داشت صلح وتسليم را بر نبرد ترجيح داد وساكنان آنجا متعهد شدند كه نيمى از محصول هر سال را در اختيار پيامبر اسلام بگذارند واز آن پس زير لواى اسلام زندگى كنند وبر ضد مسلمانان دست به توطئه نزنند. حكومت اسلام نيز، متقابلا، تأمين امنيت منطقه آنان را متعهد شد. در اسلام سرزمينهايى كه از طريق جنگ ونبرد نظامى گرفته شود متعلق به عموم مسلمانان است واداره آن به دست حكام شرع خواهد بود. ولى سرزمينى كه بدون هجوم نظامى ونبرد در اختيار مسلمانان قرار مىگيرد مربوط به شخص پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم وامام پس از اوست وبايد به طورى كه در قوانين اسلام معين شده است، در موارد خاصى بكار رود، ويكى از آن موارد اين است كه پيامبر وامام نيازمنديهاى مشروع نزديكان خود را به وجه آبرومندى برطرف سازند.
(3)
فدك هديه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به حضرت فاطمه ـ عليها السلام ـ
...